مزایای مالیاتی ارائه شده توسط این قانون، اصلاح شده در سال 2019، امکان صرفه جویی تا 50٪ از نظر مالیاتی را فراهم می کند. صحبت های زیادی در مورد این اقدام وجود دارد، اما اطلاعات کمی در مورد آن وجود دارد. بیایید سعی کنیم درک کنیم که چگونه کار می کند.
حکم رشد چیست و چگونه استفاده می شود
فرمان رشد معروف در ژانویه 2017 توسط دولت ایتالیا در چارچوب قانون 24bis تصویب شد. قانون تلفیقی مالیات بر درآمد را تنظیم می کند. این قانونی است که مزایای مالیاتی را برای کسانی که تصمیم به انتقال اقامت خود از خارج به کشور ما دارند تضمین می کند.
این قانون همچنین در مورد ایتالیایی‌هایی که 9 سال از ده سال گذشته را در خارج از ایتالیا گذرانده‌اند نیز اعمال می‌شود و نرخ ثابتی معادل 100000 یورو برای هر دارایی و درآمدی که از سرمایه‌گذاری‌های خارجی برای پانزده سال اول پس از بازگشت به دست می‌آید، در نظر می‌گیرد. علاوه بر این، در سال 2019، نوعی آپستیل به این فرمان اضافه شد که آن را گسترش می دهد. امکان استفاده از مزایا همچنین به اتباع خارجی و ایتالیایی که حداقل به مدت دو سال در خارج از کشور اقامت داشته اند.
آثار فرمان رشد
به روز رسانی فرمان مربوط به سه سال پیش به هر کسی که محل سکونت خود را به یکی از شهرداری های شمال شهر رم منتقل می کند، این امکان را می دهد که از 70 درصد کاهش در مقایسه با پایه درآمد مشمول مالیات خود بهره مند شوند. سهمی که به 90 درصد افزایش می یابد اگر اقامتگاه به جای آن در جنوب رم ایجاد شود، انگیزه ای در توالی ابتکارات طراحی شده برای کمک به توسعه اقتصادی جنوب ارائه می شود.
قانون، برای جلوگیری از اغراق، اندکی اصلاح شده است برای پیدا کردن یک دایره قابل قبول در سیستم فوتبال ایتالیا. به همین دلیل، فوتبالیست هایی که از خارج از کشور می آیند و اقامت خود را به ایتالیا منتقل می کنند آنها می توانند روی یک ارزیابی تنها 50٪ حساب کنند از درآمد مشمول مالیات آنها در محاسبات Irpef آنها 50٪ به اضافه 0.5٪ است که به عنوان مالیات اضافی برای توسعه فوتبال جوانان در ایتالیا باقی می ماند.
به بیان ساده، فوتبالیست هایی که توسط باشگاه های ایتالیایی خریداری می شوند و حداقل دو سال است که در ایتالیا اقامت نداشته اند، تنها بر نیمی از دستمزد خود مالیات می پردازند. نتیجه این است که باشگاه ها مالیات کمتری پرداخت می کنند صرفه جویی قابل توجهی در حقوق و دستمزد ناخالص، در حالی که بازیکنان می توانند روی دستمزد خالص بسیار بالاتری حساب کنند.
این قانون چه چیزی تولید کرد؟
واضح است که دولت‌های تحت رهبری جنتیلونی ابتدا در سال 2017 و سپس توسط جوزپه کونته در سال 2019، قطعاً قصد نداشتند قانونی را که به نفع فوتبالیست‌ها باشد، اعلام کنند، اما در عوض، این ماده را به عنوان محرکی تصور می‌کردند تا اجازه دهد. ورود به کشور برتر حرفه ایو همچنین تحریک به اصطلاح ورود مجدد به مغز.
با این حال، نتیجه این است که بازیکنی که مثلاً 10 میلیون در سال بدون انگیزه درآمد دارد، در عوض برای باشگاهی که او را به خدمت گرفته است، 15 میلیون هزینه در بر خواهد داشت: این تفاوت کمی نیست. با این حال، متأسفانه، داده ها نشان می دهد که چگونه اندازه گیری می شود کمک خاصی به کاهش دستمزدها نکرد. رقابت بین تیم ها برای به دست آوردن بهترین بازیکنان شاید حتی در افزایش قیمت ها نقش داشته باشد و همچنین یک اتصال کوتاه واقعاً پیچیده را ایجاد کرده است.
آزاردهنده‌ترین اثر در واقع این است که باشگاه‌ها اغلب در روی آوردن به بازار خارجی، که به لطف این مزیت‌های مالیاتی ارزان‌تر است، به جای استخدام بازیکنانی که قبلاً ساکن ایتالیا هستند، راحتی بیشتری دارند. بنابراین، خطر این است که i با ارزش ترین فوتبالیست های ایتالیایی همگی در خارج از کشور به سر می برندهمانطور که امکان دیدن بازیکنان بزرگ فوتبال از یک باشگاه ایتالیایی به باشگاه دیگر به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.
یکی از مثال‌هایی که بیش از هر چیز به خوبی به درک اینکه چگونه تجارت بازیکن بین باشگاه‌های ایتالیایی فوتبالیست‌های بزرگ به شدت متحول شده است، سرگئی میلینکوویچ-ساویچ است. این هافبک صربستانی که در تابستان 2015 به لاتزیو آمد، اوت گذشته توسط لوتیتو به عربستانی های الهلال فروخته شد و اعراب مبلغی حدود 40 میلیون یورو پرداخت کردند. سال‌هاست که صحبت از انتقال او به یوونتوس، میلان، اینتر و همه تیم‌هایی که همچنین وجود دارد، وجود دارد با توجه به فرمان رشد، آنها سپس بر پروفایل های خارجی متمرکز شدندمانند Weah، Reijnders، Klaassen.
همچنین به همین دلیل است که مذاکرات برای آینده‌دارترین فوتبالیست‌های ایتالیایی همیشه بسیار پیچیده‌تر است. اسکاماکا، فراتسی، راسپادوری، جوانان با استعدادی که همگی توسط ساسولو فروخته شدند، قبل از رفتن به تیم های جدید خود در کانون بحث های طولانی و داغ نقل و انتقالات بودند. بدیهی است که این یک بعد مرتبط است به تفاوت های محاسباتی اجتناب ناپذیر کاری که باشگاه ها وقتی تصمیم به خرید یک فوتبالیست ایتالیایی می گیرند باید انجام دهند. به همین دلیل شاید دولت و فدراسیون فوتبال باید راه حل جدیدی را تصور کنند.
